دیشب فیلم the message یا همون فیلم معروف سال ۱۹۷۶ محمد (ص) رسول الله ساخته ی مصطفی عقاد رو میدیدم. دوبله شده و نسخه ای که بارها از صدا و سیما پخش شده و جالبه انگار وقتی بی تعصب بعضی چیزها رو مرور کنی، ذهنت در پذیرش حقایق بازتر عمل میکنه.
سکانس جنگ اول سپاه اسلام و تجار مکه و قریش (جنگ بدر) برام جالب بود. وقتی اموال مسلمونها در مکه مصادره میشه و توسط ابوسفیان برای تجارت به شام برده میشه و فروخته میشه و سپاه مدینه سعی داشت تا پول فروش اموالش رو از کاروان ابوسفیان در موقعیت چاههای بدر پس بگیره:
- حمزه (آنتونی کوئین) بعد از نوشیدن آب از چاههای بدر: تموم شد.
- سپاه مدینه (مسلمانان) در حال پرکردن چاههای واقع در ارتفاع پایینتر با سنگ
- سپاه پیاده ی مکه قبل مستقر شدن به سمت چاههای پایین ارتفاع می دوند و با چاههای پر شده مواجه میشوند.
- پوزخند تمسخر آمیز و پیروزمندانه ی زید، پسرخوانده ی محمد (ص) با دیدن سپاه تشنه و ناکام مانده ی مکه
- ولید بن عُتبَه سوار بر اسب: خب که محمد چاهها رو پر کرده! حالا اگر آب بخوایم باید بجنگیم!
- حمزه خطاب به سپاهش: چاهها در اختیار ماست. به یاری خدا و رسول خدا می ایستیم و صبر میکنیم.
صحنه ی بعدی یک سرباز مکه از مشک خود آب میخورد و بین سپاهیان مکه سر همان مشک آب بلوا و دعوای کوتاهی پیش می آید.
صحنه ی بعدی سه پهلوان از هر دو سپاه تن به تن میجنگند:
حمزه ، عُتبَه (پدر هند و پدرزن ابوسفیان و پدربزرگ معاویه) را میکشد.
علی (ع) ، ولید بن عُتبَه (برادر هند و دایی معاویه) را میکشد.
عُبیده نیز شیبه (برادر عُتبَه و عموی هند) را میکشد.پینوشت: از عتبه گویا به نیکی یاد میشده و جزو معدود افراد و شعرای قبل اسلام بوده که به زنده به گور کردن دختران اعتقاد نداشته. در فیلم حتی سعی میکنه جلوی جنگ بدر رو بگیره ولی ابوجهل مانعش میشه و بهش انگ ترسو بودن میزنه.
پینوشت بی ربطتر: یزید پسر معاویه و نوه ی هند بود.